Peru

Peru.. het heeft mijn hart veroverd.  het is een kleurrijk land, een mooie afwisselende natuur, vriendelijke en zachtaardige mensen, een vriendschappelijke en open connectie met hen, een rust die uitstraalt van het land en de mensen.  Het is een land met vele verschillende gebieden, varieteit in de fauna en flaura, vele mogelijke activiteiten.  Het is een land van pisco sour en kevertjes (auto), en hoewel je de 2 niet mag combineren, ben ik wel zot van de 2.  

We zijn nu al enkele weken in Peru, en binnen een paar weken gaan we opnieuw afscheid moeten nemen van het land.  Gelukkig hebben we altijd de opwinding om het volgende land met zijn mensen te verkennen, om de pijn van het afscheid te verzachten.  

Zoals jullie al eerder gelezen hebben, was Panama mijn land niet.  En is dit het enigste land waarvan ik blij was om te vertrekken.  De 'vibe' zat niet goed voor me.  Maar van het moment dat ik voet zette in Peru, kwam er een rust over me.  Heel bizar om na een paar dagen in een vreemd land toch een gevoel van thuiskomen te hebben.  
Lima zelf sprak me aan, oa de rustige sfeer en de architectuur.  Ons hostel was een leuk hostel.  De mensen waren altijd vriendelijk en behulpzaam, er was een ontbijt met cocathee, koffie en cacaothee.  Ons geluk kon al niet op.  De keuken was proper en deftig en er was een bbq op het dakterras. Het is een zaligheid om met je net gemaakte vrienden het huiselijke en gezellige ritueel uit te voeren van samen naar de winkel gaan, het eten klaar te maken en met een glaasje wijn te smullen.  Dit glaasje wijn was gelukkig chileense want de peruviaanse smaakt me toch een stuk minder.  Bij het winkelen hebben we nog en extra service gekregen.  Een karretjesduwer.  Hij vult de zakken (die je gratis krijgt) met je boodschappen, vult het karretje en rijdt dit karretje tot aan je deur.  Wat een luxe.  In Peru kan je dus voor een klein centje verwend worden door kleine extra services.  
Van Lima zijn we naar ayacucho gegaan, waar we afgesproken hadden met een Peruaanse vriend van Evelien.  Toffe kerel die een goede remedie had voor mijn verkoudheid, warme thee met tequila.  Lekker en eerlijk toegegeven, de dag erna voelde ik mijn verkoudheid minder.  
Na Ayacucho gingen we weer op weg naar Paracas.  Met uitstappen doorheen het woestijnlandschap en langs de Ballestaseilanden vol zeeleeuwen en andere dieren, samen met onze Chileense vrienden uit Lima.  Evelien (en ik) heeft hier haar beste limonade ooit gedronken, net gemaakte cocoslimonade.  Toegegeven, de cocoslimonade was lekker!
Van hieruit ging onze tocht van 10 h s morgens tot half 12 s nachts doorheen woestijnlandschappen, nasca lijnen, langsheen de kusten... mooi om te zien en zeker met de ondergaande zon.. De busactiviteit bestond wel uit een filmmarathon, met als laatste dramafilm onze busrit in het donker.  Er is niks gebeurd, maar onze hartslag is toch een paar keer omhoog gegaan.  Peruaans rijden zeker... bussen worden hier ook regelmatig "geparkeerd" in ravijnen.  Met het gevolg dat we niet besparen op bussen.  Goedkope busmaatschappijen zijn niet voor ons.  
Arequipa was een mooie stad met een prachtig integer klooster.  De kleuren straalden.  Van hieruit zijn we de colca Canion met zijn condors gaan bezoeken, om door te gaan naar Puno.  Puno met zijn hoogte vroeg wel om meer cocathee tegen het hoogteverschil en de drijvend eilanden waren een touristenval.  Maar het blijft wel de moeite om het te bekijken.. een "echt" eiland in het Titicacameer had wel veel weg van een zuiders vakantieplekje met eucalyptusbomen, een prachtig uitzicht en een grote rust.  Stress bestaat niet op het eiland. 

Ondertussen zijn we ook begonnen aan het vrijwilligerswerk in Curahuasi.  De kinderen zijn soms ondeugend, maar kunnen je plots ook met knuffels overweldigen tot je achterover valt met je poep  op de grond.  Het is een startend project, dus ik hoop dat ze hun routine vinden en de juiste werking afstemmen op hun doel, want de kinderen verdienen echt wel een kans.  
Deze week hebben we (met alle vrijwilligers en helpers en mensen van het project,..) een benefietfuif georganiseerd in Cusco.  En dit was zeker een geslaagd feestje.  Plezier en kassa kassa.. 
We hebben op die manier ook gesocialized met de ander mensen die flyeren en mensen naar hun discotheek proberen te lokken.  Plots ben je niet meer het prooi, maar hoor je mee in de groep van de jagers.  
Zoals ook tijdens de andere weekends verblijven we nu in Cusco. Een mooie, gezellige en propere stad.  
Vandaag hebben we een super activiteit gedaan, we zijn gaan raften.  ik denk dat de adrenaline in mijn bloed nog steeds voor een fantastisch gevoel zorgt.  ik heb een bewijs dat ik het leuk vond, namelijk de hoeveelheid water die er via mijn lachende mond naar binnen vloog.   Evelien had ook al snel de opmerking gemaakt dat er zoet water in de rivier zat.
Ik wil al opnieuw gaan raften, ik krijg nog niet genoeg van Peru, een ongelooflijk land.