Mas Mexico

De eerste dagen heeft Evelien super beschreven.. Hiervoor verwijs ik dus naar haar blog.  Beter krijg ik het toch niet gezegd. 

Daguitstap:

Als ik vlinders zeg, denk je waarschijnlijk net als mij aan een lekker zonnetje en vlindertjes die vrolijk fladderen in de tuin van kleurrijke bloem tot bloem.  Als men spreekt van een santuario, reserva de la biosfera mariposa monarc, dacht ik nog steeds aan dat vrolijke beeld. En daar hadden we wel een 3 a 4 uur reistijd voor over.  Om de vlinders te gaan bezoeken, moesten we de bus nemen naar Angangueo.  Aangekomen in Angangeo zochten we toch even een plekje om even te bekomen van de lange reis door het Mexicaanse landschap en om ons even een moment te geven om aan de hoogte te wennen.  Zo vriendelijk als de mensen zijn, hielpen ze ons snel naar een eettent 'simon s food'.  Een garage ingericht met een paar tafels en achteraan een keuken. De eigenaar bleek eveneens Simon te zijn.  logisch natuurlijk. Hij bleek een vriendelijke man gefacineerd door talen en het buitenland.  Hij had zijn menukaart door toeristen in alle mogelijke talen laten vertalen, en ja hoor,  ook een mooie beschrijving van zijn eten in het Nederlands, inclusief uitleg over de smaak van de bieren.  Zou het een man geschreven kunnen hebben?  Simon zijn facinatie voor het buitenland beperkte zich niet tot zijn menukaart, ook uitte zich dit in een grote collectie postkaarten.  Zo kon hij reizen met zijn ogen.  
Op zo een moment voelde ik me rijk en dankbaar.  Dankbaar voor de alle kansen die je gekregen hebt, dankbaar dat ik met mijn eigen ogen de wereld kan bekijken.  
Een beetje bekomen van de reis, wilden we onze reis naar de vlinders verder zetten.  Conclusie: niemand had ons gezegd dat we eerder bij de 'ARCO' of 'boog' hadden moeten afstappen. Verdorie.. een taxi zagen we niet zitten, want als we eenmaal een hulpvaardige taxichaufffeur gevonden hadden, leek het alsof die ons alleen maar wou afzetten.  En dit zowel in de figuurlijke als letterlijke betekenis van het woord.  Oplossing: met dezelfde bus terug mee rijden en een paar kilometer wandelen.  De wandeling bleek zelfs een leuke verademing na het luide Mexico City.  De loslopende koeien nemen we er graag bij, dat is eens iets anders dan honden.  Naar boven gewandeld kregen (betaalden)we een gids die ons te voet of te paard verder zou begeleiden naar de vlinders.  We kozen ervoor nog wat te wandelen.  De wandeling viel heel goed mee, hoewel het vooral omhoog wandelen was.  Hoe hoger we kwamen, hoe mistiger het werd en de druppels uit de mist naar beneden druppelden.  
Het beeld van vlindertjes in het zonnetje begon al te verdwijnen.  Ook vlogen de vlinders niet vandaag, maar hingen ze in trossen samen in de bomen om warm te blijven.  Hoe dichterbij we kwamen, hoe triester het verhaal werd, het pad was bedekt met vleugels van vlinders of dode vlinders.  Vogels eten blijkbaar graag vlinderlijfjes...en de vleugels schieten over.  De volledige vlinders zijn er die van de tros afkomen en van de kou sterven.. We hebben nog verschillende vlinders op hun laatste momenten gezien.  Het vrolijke verhaal van de vlinders bleek niet zo vrolijk te zijn, maar toch wel waard om te zien.  Terug aan het startpunt gekomen van de wandeling hadden de lokals allemaal vuurtjes aangestoken, en met reden: KOUD.  Volgens hun zaten we dan ook op een hoogte van 4300 meter en met ongeveer nul graden.  Of dat klopt, weet ik zo nog niet.. alleen dat ik niet gekleed was op nul graden.  Maar de lokals met dikke jassen waren ook aant vloeken dat ze hun muts en handschoenen vergeten waren.  En we moesten nog wachten op de bus.. Dit hebben we samen met de Mexicanen gedaan.  Hoewel het koud was, vond ik het een leuk moment om wachtende op de bus hun verhaal te horen, om mee rond hun net aangemaakt vuurtje te gaan staan.  2 mexicanen en 2 belgen bibberend rond een vuurtje, en t busje komt zo.. 

Dag 5: huis van Barragan
Evelien kon eindelijk het huis van haar inspiratiebron in real life zien. Ze glunderde helemaal toen we doorheen het prachtige huis wandelden.  En daar bovenop hadden we een hele goede gids erbij, hij vertelde over de kleuren, architectuur, en daarenboven ook wat over Mexico City, de drugsoorlogen in Mexico, over de Mayacultuur, ...  Dit was een heel interessante ontmoeting in een interessant huis!

Dag 6:
Aangekomen in hippietown of anders genaamd San Christobal de las casas.  Als je je ooit afvraagt waar ze zitten, ik weet het antwoord.  San Chrisobal is een stadje in Koloniale stijl, maar vraag me niet waarom, maar ik had meer indrukwekkende architectuur verwacht met 2 verdiepingen.  Op zich is het een gezellige stad en onze hostel gaf ons een instant vakantiegevoel.  Een patio in het midden, kamers die uitgeven op een overdekte omloop. Zonnetje zitten en genieten.. 
Hier hoort ook een terrasje bij, hebben we een leuke theetent gevonden, en nee, niet bij de hippies.  Ook zijn we naar een atelier geweest waar ze handgeschept papier maken van papierafval, planten en natuurlijke pigmenten.  Het vurigmooie paars kwam van een bloem en geeft een super mooie kleur. 

dag 7

mountainbiken!!! Naar een lokaal dorpje met goede uitleg. Super om te doen. En zo komen we aan onze dagelijkse/wekelijkse sport.  

En hoe toevallig kan het zijn om in een straatje in Christobal de las casa Annelies (vlaamse vriendin die ik al laaang niet meer gezien heb) tegen te komen!  We waren beiden giechelend onder de indruk van dit toeval!