(on)geluk-geluk

 woensdag 27 februari
Deze nacht om 1 h nachts ben ik wakker geworden van een geluid dat leek op een vallend muntstuk. Ik deed mijn ogen open, en de deur van onze kamer stond open.. Ik dacht "Evelien is naar het toilet of zo", en toen zag ik een kerel voorbij wandelen.. Ah die moet ook naar het toilet. Maar Evelien lag in haar bed, en toen zag ik mijn nachtkastje open staan. Iets wat ik zeker niet gedaan had! Dit klopt niet! Ik ben beginnen zoeken achter mijn handtas.. Hoe meer ik zocht, hoe onrustiger, want mijn handtas lag niet meer waar ik deze gelegd had voor ik ging slapen... Vlak langs mijn hoofd, onder een stapel kleren. Mijne frank viel toen wel en ben onmiddellijk naar de gang gegaan, waar ik -achter het hoekje-  mijn tas vond op de grond.. Open.. Alles eruit, zelfs mijn "geheim" vakje.. Geld foetsie, behalve kleine muntstukjes..
Mijn fototoestel zat er gelukkig nog wel in. Maar er zat veel geld in, want ik ging net duikles volgen en deze de dag erna betalen.. En ik moet niet zeggen dat een driedaagse duik cursus duur is. 
Een klein tablet dat op mijn nachtkastje lag, was ook weg. 
Ik ben nog beneden gaan kijken, op straat, .. Maar de dief was weg en de poort stond nog open. 

Ik ga niet al het gedoe beschrijven dat er bij komt kijken als een inbreker vlak langs je in je spullen heeft gezeten en je beroofd heeft op een paar centimeter van je terwijl je slaapt..maar ik ben toch wel de hele dag er nog mee bezig geweest. Onder andere door de beveilingvideo's te bekijken en antwoorden te zoeken. Ik heb de dief nog niet gevonden en mijn spullen ben ik kwijt, maar ik weet wel dat het een prof was. Hij heeft zijn inbraak voorbereid en wist duidelijk goed hoe zijn vak in mekaar zit.  Hij is in de nacht van zondag op maandag, wanneer ik minimum om de 2 uur naar de wc moest hollen dankzij een slechte hummus die mijn lichaam kost wat kost wou terugsturen, al ingebroken en heeft de muggenramen van de kamers beneden langs de randen doorgesneden, waarna hij dansend de keukenhanddoek nam uit de keuken en deze over de hoofd camera heeft gehangen. Hij wist exact waar zich alles bevond en voelde zich duidelijk op mijn gemak. Hij liep gemaskerd rond en wist als geen ander zich geruisloos te bewegen. Wat echt wel een gave is, want bij elke beweging van iemand in het hostel daverde mijn bed. Hij heeft zijn arm via het stukgesneden muggen net door het raam gestoken en heeft de deur zo kunnen openen. Ik heb verschillende theorieën kunnen ontwikkelen, mogelijkheden over zijn manier van werken, waar hij de informatie kon halen die hij duidelijk had, maar zolang ik hem niet vind, blijven dit theorieën.. En hoe groot is de kans dat ik hem vind? 

 donderdag 28 februari
Vandaag heb ik een zeiltripje gepland.. Iets leuks om de laatste slechte dagen af te sluiten... Het was ook heel leuk, hoewel ik vorige nacht niet echt heb kunnen slapen.. Ik bleef de deur, het raam, etc maar controleren.. Al mijn spullen lagen toch ver genoeg? Op welke manier zou iemand nog binnen kunnen komen, waar zou hij aan kunnen en zou ik wakker worden... Met deze gedachten raak je natuurlijk niet in dromenland. En dat na de vorige nachten voel je natuurlijk in je lichaam.  
De zeiltocht was wel heel leuk, ik ben blij dat ik deze geboekt heb. De zon was niet van de partij en de regen duidelijk wel.. Maar nat ging ik toch worden van het zeewater.. Dus een beetje zoet kan er altijd wel bij. 
De catamaran was ons metgezel. Degene van waaruit we dolfijnen konden spotten. ( of aangenaam verschieten als die plots vlak langs je uit het water springen), waar ik rustig in het net kon liggen rusten.. 
na de dolfijnen zijn we naar de mangrove gevaren, hier was een rif waar we konden snorkelen. Magnifiek van kleuren, vormen, onderwaterleven. Een visje dat voorbij kwam gezwommen, stopte even, ging even vlak voor me hangen, keek me recht in mijn snorkel masker en dacht waarschijnlijk ' wat en rare vis is me dat" voor hij besloot verder te zwemmen. Zeesterren in verschillende vormen en maten, en zoveel meer dat ik niet eens kan benoemen.. Maar het was een prachtige wereld boordevol nieuwe indrukken..
Terwijl we in het water waren, maakte de kapitein onze lunch klaar, zodat die onmiddellijk klaar lag als we uit het water kwamen. Uitgekeken kan ik niet zeggen, want dan had ik nu nog steeds in het water moeten liggen snorkelen.
Hierna zeilden we verder naar een andere anker plek, waar het koraal anders is en er andere vissen te bespeuren waren. De vissen kennen de boot al en het eten dat elke dag wordt uitgegooid. Scholen gekleurde vissen vlogen op het eten, terwijl wij er vlak langs zwommen. Ik heb zowel tegen een school in gezwommen als een tijdje deel uitgemaakt van de school streepjesvissen. Alleen ik was niet gestreept. Ik heb vele soorten vissen gezien, maar ken de vissoorten niet.. Mijn kennis blijft beperkt tot een goudvis. En die zaten er niet. Denk ik..